Başlığı okuyup yazacaklarımı tahmin edenleri hisseder gibiyim.
Bu arada Patmos Yunanistan’ın bir adası.
Acı ama gerçek, ülkem adına üzülüyorum fakat yazmamdaki sebep birileri okuyup ders çıkarır mı umudu.
Osmanlı İmparatorluğu’na bağlı olarak 400 yıl birlikte yaşadığımız, pek çok adasında hala izleri bulunan Yunan’lar ile çok benzerliklerimiz var. Zaman zaman politik gerginlikler olsa da halkları birbirlerini seviyor, yemeklerimiz, eğlencelerimiz, neşemiz çok ortak.
Santorini, Mikanos, Rodos, Kos, Leros, Samos, Lipsi, Kalimnos, Midilli’den sonra bir de Patmos’a yelken açtık.
Türk olduğumuzu anlayanlar öğrendikleri birkaç kelime Türkçe ile bizlere dostluk selamı verdiler.
Kaldığımız ‘Suzanna’s Aparts’ sahibi Suzana Gabieraki ve kızı Stefani, o kadar candan ağırladılar ki bir daha gitmek isterim. Suzana kendi ineklerinden sağıp yaptığı peynirden bize ikram etti.
25 yıldır çevre yazıları yazıp, programları yapan bir gazeteci olarak tabi ki ilk dikkat ettiğim şeyler çevre temizliği oluyor.
Evleri hatta merdivenlerine kadar kar beyazı badana yapılmış. Kireç en ucuz boyadır ve beyaz temizliktir, huzurdur.
Ellerinde süpürge ve kürekle evlerinin, işyerlerinin önünü sürekli temizliyorlar.
Sanki temizlik konusunda birbirleriyle yarışır gibiler.
HEP İMRENEREK BAKTIM
Gezi boyunca arkadaşlarıma “Bak bizde olsa buraları çöp atıklarla dolu olurdu” diye sık sık gösterince bazı arkadaşlarım “Yeter artık tatilin tadını çıkar” diye kızdılar.
Aslında kızmalarına hak verdim. Çünkü, temiz olma ve çöp atma sorununu 25 yılda belki de bin kez yazmışımdır, değişen bir şey yok.
Hatta bir ay önce “Hani Müslümanlığın birinci şartı temizlikti” başlıklı bir yazı yazmıştım.
Bu işin din ile alakası yok, bu görgü, saygı, ahlak, vicdan ile alakalı.
Samos’tan Eski Foça’ya döndükten sonra karşılaştığım manzarayı yine pek çok kişi tahmin ediyordur herhalde ve üzülerek yazacağım tabi ki.
Ancak facebook ve instagram sayfamda bugün (18 Haziran 2024) paylaştığımı önce yazayım.
YİNE DE VATANIM
Seviyorum seni/Ekmeği tuza banıp yer gibi/Geceleyin ateşler içinde uyanarak/ Ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi/ Seviyorum seni ‘Yaşıyoruz çok şükür!’ der gibi.
Ama bu demek değildir ki, pisliği, magandalığı, görgüsüzlüğü görmeyeceğim, yazmayacağım.
Bu ülke bizim, neden ONLAR gibi olmuyor bizim insanımızda.
Dün gece Foça sahilinde yürürken kaldırımlara atılmış, naylon torbaları, plastik atıkları söylene söylene toplayıp çöp kutularına attım, şaşkınlık içinde izleyenler oldu.
Komando Birliği’nin yanındaki sitenin önündeki kumsalı sabah dolaştığımda çöpleri görünce “Bunlar nasıl Müslüman” dedim yine.
Bazı kişiler kızdıklarında “YUNAN İŞTE” derler ya.
Ben de o kişilere gidin “Onlardan görgü, temizlik, saygı öğrenin” diyorum.
Çerez politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez kullanmaktayız. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız. Çerez Politikası
