İlkbaharı çok seviyorum. Doğanın uyanışı, her taraf yemyeşil, kuşlar cıvıl cıvıl. Ünlü şairimiz Ataol Behramooğlu’nun dizelerindeki gibi “Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var/ Yaşadın mı büyük yaşayacaksın/ Irmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına/ Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır/ Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana” Özellikle nisan, mayıs ayını kaçırmamaya çalışıyorum. Sonra tahammülü olmayan sıcaklar bastırıyor. Şimdi papatyalar, laleler, gelincikler, katır tırnakları, yüzlerce kır çiçekleri, yeşilin binbir tonu sizleri karşılıyor. Çocukluk arkadaşım Hasan Olçaylı, “Ahmet sen doğayı çok seversin, gel seni Sındırgı Çaygören Köyü’ne götüreyim. İki gün şehirden uzak ruhunu terapi yaparsın” dedi. Canım Egem, Balıkesir’im, leylekleriyle ünlü Sındırgı’yı bilmez miyim. Hele “Sındırgı” denilince kuşların profesörü Mehmet Sıkı hocamın memleketi gelir aklıma. İzmir kuş cennetinin yok olmadan günümüze kadar yaşatılmasında Prof. Dr. Mehmet Sıkı’nın 40 yıllık mücadelesi var. İzmir Kuş Cenneti’nde yaşayan canlıları anlatan imzalı kitabı dolabımda. Amerika’da doğa bilimi üzerine araştırmalar yapan Yale Üniversitesi’nin dünya üzerinde yer alan en değerli sulak alanlar listesinde İzmir Gediz Deltası’nı ayrı bir yazı konusu yapmıştım. Çaygören Köyü’nden fotoğrafları sosyal medya hesabımdan paylaşınca Mehmet Sıkı Hocam aradı. Sındırgı’da gitmemi görmemi istediği yerleri sıraladı. Sındırgı’nın simgesi ve ilçenin tanıtım kitaplarına giren 70 yıllık kunduracı Ahmet Karagöz’ü ziyaret ettim. Düşünebiliyor musunuz aynı mesleği severek 10 yaşından beri yapan ve 80 yaşında olmasına rağmen işine koşarak gelen bir çınar ile sohbet ettim. Ahmet Karagöz’e, “Prof. Dr. Mehmet Sıkı sizi neden bu kadar seviyor” diye sorduğumda imzaladığı kitabını uzattı “Sen oku” dedi. Kitapta, “Sındırgı’nın en sevilen esnafı, baba yadigarım Ahmet Karagöz’e en derin sevgilerimle” yazılıydı.
Çaygören Köyü’ndeki evler yamaçlara kurulmuş, baraj manzaralı. Bilirsiniz suyun olduğu yerde doğa adeta çıldırmışçasına görkemli olur. Anadolu’mun güzel insanları, köylüleri de bir o kadar gönlü bol ve misafirperverlerdi. Elinde müzik çaları ile gördüğümüz yaşlı köylü kadın “Hoşgeldiniz” diyerek oynamaya başladı, biz de onu yalnız bırakmadık danslarına eşlik ettik. Boynunda renkli kolyeler ve on parmağının 10’nda da farklı yüzükler bulunan neşeli teyzemizin adının ‘Yüzüklü Esma’ olduğunu öğrendik. Sonra bizi evine davet edip çay ikram etti. Baraj manzaralı eski yapı evine hayran kaldım. Bir daha bir daha gitmek isterim. İlkbaharın güzelliklerini kaçırmayın son 20 gün.
Çerez politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez kullanmaktayız. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız. Çerez Politikası
